Het Spoorwegmuseum in het voormalig Maliebaanstation in Utrecht, is tegenwoordig een voorbeeld van hoe je mensen geïnteresseerd en bezig kunt houden, zonder dat het saai wordt om alleen maar naar (stilstaande) treinen te kijken. De echte hobyist wil natuurlijk zoveel mogelijk van een trein zien kunnen en daar dicht bij kunnen komen: om details te zien, een gevoel van zo'n stoere, grote trein te krijgen en om de sfeer te proeven.

De Arend (een replica van de eerste stoomloc op Nederlandse bodem, maar ondertussen ook al circa 70 jaar oud), is voor een poetsbeurt en ketel-druk test naar buiten gekomen.

Het Spoorwegmuseum is een andere weg ingeslagen en qua bezoekersaantallen met succes, want het museum staat ineens in de top-drie van meest bezochte musea in Nederland. Dat is op zich knap. Maar dat kan duidelijk alleen als er entertainment geboden wordt. Blijkbaar kan de gemiddelde museumbezoeker niet zichzelf bezig houden, maar moet hij of zij bezig gehouden worden.

Je zou het niet zeggen, maar dit is een van de laatste aanwinsten van het Spoorwegmuseum.

Ik vind de opzet daarom geslaagd. De 4 werelden laten duidelijk verschillende aspecten van vroegere en hedendaagse spoorwegen zien en op een manier die ook nog aangenaam is. Als hobyist mis ik natuurlijk wel een aantal dingen en hoeft 'al die poespas' niet altijd. Bovendien zou ik graag veel meer detailinformatie willen kunnen bemachtigen: waar hebben die treinen gereden, in welke samenstellingen, zijn er bijzondere voorvallen te melden, welke technieken zijn gebruikt, etc., etc. Maar dit soort informatie was in het oude museum ook al niet te vinden. Daarvoor moet ik zoeken op het internet en bij museumbanen, zoals de MBS, ZLSM of SGB.

In het weekend van 10 & 11 maart stond Modelspoorgroep Valkenswaard ook in het Spoorwegmuseunm tijdens het Modelspoorweekend, vlak voor de Diesel-3 en turkoise 1100.

Zo'n 'Stalen-D' wil ik nog een keer nabouwen.